Tussen de Olympische Spelen van 1992 en 1996 had Nereus veel goede roeiers. Bij Euros was begin jaren ’90 ook het Varsity-bloed gaan borrelen; ieder jaar eindigde Euros een plaatsje hoger. En steeds meer, zelfs ook niet-roeiers, uit Enschede reisden af naar Houten. Zelf vond ik het ook wel interessant, maar mijn primaire missie was toch succes met de Holland Acht. Het was Sjors van Iwaarden (mijn tweezonder partner uit de Holland Acht) die me over haalde om een vier te formeren met alleskunner Joris Loefs, het jonge talent Arne van Eupen, stuurman Jeroen Webers en onze coach, de magiër, Rutger Röell.
In Enschede begon het in 1995 te gonzen dat Euros echt kans had om te winnen, met als gevolg dat Euros een maand lang het middelpunt was van Enschede. Tegenstanders bekladden ons botenhuis met de tekst “Knorren stay home”. Wij vonden het zelf wel grappig te figureren in dit toneelstuk. Omdat we onszelf maar een week voorbereidingstijd hadden gegeven gingen de festiviteiten grotendeels langs ons heen. Om de feestvreugde niet te verpesten gaf ik maar geen analyse van onze werkelijke kansen. Wij waren goed, maar Nereus was tenslotte van wereldklasse. Een week lang waren we onafscheidelijk met z’n zessen en onze boot. Terugkijkend een voorbode op een succesvolle wedstrijd.
Zaterdagavond pakte ik mijn spullen. Heel veel spullen. Sjors en ik zouden na de Varsity niet meer terugkeren in Enschede omdat we vanaf dat moment dagelijks met de Holland Acht zouden trainen op de Bosbaan. De volgende dag op de baan aangekomen werden we een beetje gesard en geplaagd door onze tegenstanders. We lootten in de finale de hoge boei. Door de scheve start is pas na 1000 m duidelijk wie voor ligt. Tot mijn stomme verbazing waren wij dat en ook niet een beetje, maar anderhalve lengte.
De finish was geweldig met alle zwemmende supporters. Het diner na afloop en de kroegjool in Enschede waren om nooit meer te vergeten! Maar het mooiste vond ik om te horen dat de Nereus-roeiers hun fietsen vooraf al bij de Nereus kroegjool locatie hadden geplaatst zodat ze na het feest gemakkelijk weer hun huis konden bereiken.
Niels van Steenis, Euros
