Historie R.V. Minerva

Oprichting

De Roeivereeniging “Minerva” is op 16 oktober 1897 te Amsterdam opgericht door oud-leden van de studentenroeiverenigingen Njord, Laga, Aegir, Triton en Nereus.

Het initiatief voor de oprichting van Minerva is van de hand van Leienaar J.B.A. Vreede. Vanaf 1878 waren ploegen van Njord, Laga, Triton en Nereus op individuele basis naar buitenlandse wedstrijden gegaan, zoals Brussel, Antwerpen, Henley en verschillende Duitse steden. De Nederlandsche Studenten Roeibond bemoeide zich uitsluitend met het organiseren van de Varsity, en er bestond nog geen Nederlandsche Roeibond. Voor Minerva lag hier een mooie taak.

Het doel van Minerva was en is nog steeds het bevorderen van de roeisport onder studenten en oud-studenten, in het bijzonder door het uitzenden van studentenploegen naar buitenlandse roeiwedstrijden. Leden en oud-leden van de roeiverenigingen van erkende studentencorpora konden lid worden. Als vlag van de Vereeniging koos men een zilveren Minerva op een groen veld.

De naam “Minerva” lag voor de hand: Minerva deed al dienst als naam voor een algemeen studentenweekblad Minerva. Bovendien is de godin Minerva de schutspatrones van wetenschap. Voorts heette de eerste studentenploeg die ooit aan buitenlandse wedstrijd deelnam ook Minerva. Het was een tweemet van Njord die in 1878 in Brussel een blik wist te behalen. Ploegen in die tijd tooiden zich meestal met de naam van hun boot.
Dat voor de kleur groen gekozen werd, kan achteraf alleen maar worden beredeneerd: de kleur groen was in de Nederlandse roeiwereld op dat moment neutraal en nog bij geen enkele andere vereniging in gebruik. De meest gehanteerde kleding voor de ploegen van Minerva was een witte “zephyren” tricot met groene “trimmings” op de korte mouwen en hals, en een witte broek. Pet: wit met groene band en groene klep van binnen.

1897 tot 1912

De resultaten in de eerste jaren van Minerva waren wisselvallig. De twee Lagaleden Kleyn en Brandt veroverden in Parijs tijdens de Olympische Spelen van 1900 het eerste Nederlandse Olympische gouden blik. De overige ploegen, alle roeiend onder RV Minerva, presteerden “minder”. De (Nereus-)vier haalde de tweede plaats, en de acht kwam in de finale als derde aan. Deze acht was een combiploeg van Njord, Laga en Nereus. Daarna werd het iets rustiger rond Minerva. Laga trok een mooi blik in Frankfurt in 1902. In 1904 was er een initiatief om de kwijnende vereniging nieuw leven in te blazen, maar de Olympische Spelen in St. Louis bleken te ver. Mainz 1905 (Nereus skiffeur Pott en een row-over voor de oude vier van Nereus), Ems (acht en vier) en Mannheim 1908 (de acht) brachten enkele overwinningen voor de Minervaploegen, maar de Spelen in Londen 1908 leverden geen resultaat op voor de vier. Stockholm 1912 werd zelfs helemaal gemist. Wel toog een Laga-vier in dat jaar naar Hamburg, zonder overwinning overigens.

Een opvallend detail: van 1908 tot 1911 vond jaarlijks een ontmoeting met het Belgische Minerva uit Gent plaats. Nederland won alleen de eerste editie niet.

1912 tot 1945

Bij een nieuwe poging Minerva leven in te blazen in 1912 vond een vrijwel volkomen fusie met de Nederlandsche Studenten Roeibond plaats. Vanaf dat jaar is het Bestuur van de NSRB tevens bestuur van Minerva. Maar het zijn twee en blijven twee zelfstandige rechtspersonen. In 1914 namen enkele ploegen deel aan een wedstrijd in Keulen (de Akademischer Vierer werd gewonnen door een Nereusploeg). Na de Eerste Wereldoorlog zouden verenigingsploegen op eigen gelegenheid naar buitenlandse wedstrijden gaan.

1945 tot 2000

Na de Tweede Wereldoorlog lukte het een vier van Nereus (vdWaals, vdPloeg, de Wit, Dikken) onder Minerva’s kleuren uit te komen op wedstrijden o.a. in Reading. Een grote beker was het directe gevolg. De heren hadden direct na de oorlog het plan opgevat om door te blijven roeien als vier, na afloop van hun studietijd, om te laten zien dat ze best nog mee konden komen. En dat lukte wonderwel, zowel op wedstrijden in Nederland als daarbuiten. Zij roeiden in een eigen boot. Nog in 1949 stapte Simon de Wit met Lagaaier Bob de Wolf in de twee. De financiele toestand van de meeste verenigingen was intussen zodanig verbeterd, dat er geen beroep meer hoefde te worden gedaan op Minerva voor de gewone studentenploegen om op buitenlandse wedstrijden uit te komen. Minerva ging in sluimertoestand over.

2000 tot heden

Pas op de drempel van de 21e eeuw werd Minerva ruw wakker geschud. Minerva leeft! Sinds 2003 is roeivereniging Minerva nieuw leven ingeblazen. Onder de bezielende leiding van Lagaier Sander van der Marck is roeivereniging Minerva ruw ontwaakt uit haar winterslaap. Sinds dat jaar wordt getracht een dames en een heren acht een unieke ervaring te bieden. Tot op heden is er voor gekozen om deze roeiers van roeivereniging Minerva op de wateren van de Charles te laten schitteren tijdens de Head of the Charles te Boston. Daarnaast wordt jaarlijks in het begin van het jaar de algemene leden vergadering en het jaardiner gehouden op sociteit Minerva. Daardoor rest ons niets anders dan te concluderen dat roeiverening Minerva de laatste jaren in de bloei van haar leven is.