Zonder een goede bak koffie en stuurman, geen goud!
Een roeicarrière is pas geslaagd als een Varsity overwinning is behaald. Natuurlijk zijn al die andere gouden flippo’s ook interessant, maar die vergeet toch iedereen, tenzij het een Olympische medaille is. Dat is dan ook de enige reden dat ik, na het goud van Varsity 128, iedere ochtend uit m’n bed rol om weer naar de Bosbaan te fietsen. Gelukkig wacht er iedere dag in het Home of the Champions (een upgrade benaming van het OTC, ideetje van Joop Alberda) een verse bak koffie met m’n Holland Vier ploeggenoten, anders was ik allang gekapt. Zonder koffie geen goud.
De Varsity is zo’n wedstrijd waarbij van alles kan gebeuren, zoals op de Olympische Spelen. Daarom vind ik de wedstrijd in Houten ook zo’n goede voorbereiding voor Olympiërs (in spe). In het verleden was niet iedere bondscoach het daarmee eens. Ik heb in 2009 van de bondscoach een week schorsing aan de broek gehad voor het draaien van extra Varsity trainingen bovenop het bondsschema. Oké, ik draaide dan wel zeventien trainingen per week, maar overtraind word je er niet van. Die schorsing kreeg ik trouwens van dezelfde coach die het jaar ervoor nog onze Nereus Varsity vier coachte en zei dat we alles op alles gingen zetten om te winnen.
Er gebeurt op de Varsity altijd wel iets geks waarop je je sowieso had voorbereid, maar dan gebeurt er toch iets gekkers. Nu ik er op terugkijk lag het eigenlijk altijd aan een stuurdwerg. Een kleine reeks voorbeelden uit m’n persoonlijke arsenaal: in 2005 ligt er op het botenterrein een afgehakte varkenskop op de stuurplek van onze eerstejaarsacht, vast neergelegd door een knor met geldingsdrang. Enige minuten later knapt, net na de start van de voorwedstrijd, het stuurtouw van de stuurdwerg van de eerstejaarsacht van knorrenclub Euros. De Euros 8+ trekt naar stuurboord en ramt in onze 8+, wij worden weer verder weggedrukt naar de rest van het veld, waardoor het hele veld als een marionet in elkaar gedrukt wordt. Vijf boten kapot, waaronder onze 8+. Zoiets verwacht je niet. Gelukkig hadden we nog een gloednieuwe Empacher 8+ op de botenwagen liggen en wonnen we, maar da’s logisch als je voor Nereus roeit.
Nu ik het toch over de stuurdwerg heb, kan ik wel even doorgaan. Onze stuurdwerg F mist in de Oude Vier finale van 2008 een boei, diskwalificatie. Weg maanden lang trainen. 010 stuurdwerg R stuurt in 2009 z’n viermet te wijd de bocht uit tegen de taft van onze viermet. Bedankt 010 stuurdwerg. Onze stuurdwerg M stuurt een jaar later in de voorwedstrijd teveel naar binnen. Voorwedstrijd opnieuw.
Ik pleit hierbij voor invoering van de vier zonder stuurman tot hoofdnummer. Weg met de stuurdwerg! Al zal dat waarschijnlijk niet lukken, iets met een traditie van meer dan honderd jaar. En, het heeft er nu niet zoveel mee te maken, maar schaf dat vrouwenroeien ook meteen af! Of schaf stuurvrouwen af, want zodra we een stuurman hadden wonnen we direct editie 128.
Om een onzinnig lang verhaal kort te maken: Goud haal je alleen met een goede bak koffie en een stuurman. Een goede tip voor m’n overbuurman Olivier Siegelaar, die hier tegenover me aan de eettafel een Delfts plan aan het smeden is om de Varsity te winnen.
Boaz Meylink, Nereus
