Het is vrijdagavond 18 april 2014. In het Van Der Valk hotel in Nieuwerkerk a/d IJssel gaat mijn mobiele telefoon af. Onbekend nummer. Opnemen of niet? ‘Hoi met Evy van de varsity commissie’, klinkt er uit mijn speaker. ‘Zou je een herinnering willen schrijven over de 131e Varsity voor op de site?’ ‘De Varsity?’, dacht ik. Op dat moment realiseerde ik me dat je als roeier van evenement naar evenement leeft. Die avond zat ik in een hotel ter voorbereiding op de Nederlandse Kampioenschappen in Zevenhuizen. Omdat dit een belangrijk evenement voor mij was en de voorbereidingstijd relatief kort, heb ik bijna geen moment meer aan de Varsity gedacht. ‘Geef me een week om mijn gedachtes op papier te krijgen’, zei ik.
Inmiddels verblijf ik in de koepel van het bordeauxrode bastion aan de Amsteldijk en staar ik naar de Varsity tegeltjes aan de muur. Als junior roeier was de Varsity een prachtige kans om de Bosbaan helemaal voor mijzelf te hebben en stond ik geen moment stil bij de strijd in Houten. Mijn coach Herman Boelen kreeg eens de uitslag doorgebeld van zijn enthousiaste schoonzoon en Skadinees Hans Lycklama: ‘Skadi heeft de Varsity gewonnen en ik moet naar de borrel in Rotterdam vanavond.’ Daar begrepen Herman en ik toen niks van (overigens nog steeds niet).
Nu kijk ik naar de drie tegels aan de muur van de overwinningen van de afgelopen drie jaar, de vierde is in aantocht. De 131e Varsity was het moment dat er een einde werd gemaakt aan het bijgeloof op Nereus. Sinds Simon de Wit in 1935 voor de derde keer en laatste keer won, is het niet gelukt om de Varsity voor een vierde keer te winnen en resulteerde het voor diegene die het probeerden in een verliesperiode voor Nereus. Met de geschiedenis in het achterhoofd hebben we er dit jaar geen gras over laten groeien en toch ging het niet vanzelf. Govert kreeg een rugblessure, Ruben wisselde van boord (2x), tussendoor een periode in Australië gehad en Ruben brak zijn duim. Drie dagen voor de start zijn we weer bij elkaar gekomen om knopen door te hakken. Wie komt er in de boot en hoe gaan we het aanpakken? Gelukkig bleek onze voorbereiding goed genoeg en wisten we (Ruben Knab, Govert Viergever, Peter van Schie, Tim van de Ende en ik) met een jetlag en een gebroken duim aan boord, na een mooie strijd met Gyas op knobbelig water, de gouden blikken weer mee naar Amsterdam te brengen.
Een overwinning is alleen mooi als je er samen van kan genieten. Een overwinning gezamenlijk vieren en vastleggen op een mooie plek in de koepel is iets heel bijzonders. Ik ben trots op de resultaten die Nereus heeft behaald en dankbaar voor de kans(en) die ik heb gehad. Het is mooi om daar bij het schrijven van dit stuk nog eens bij stil te staan.
Dirk Uittenbogaard, Nereus
