Tijdens de Varsity van 2011 zou het gebeuren, na twee tweede plekken achter Skadi wordt dat jaar iedereen van stal gehaald. Jan-Willem Gabriëls stapt weer in, Joris Pijs als vervanger voor Paul Drewes, een ervaren stuurvrouw en een goede 2- (Nanne Sluis en ondergetekende). Winst lijkt een zekerheid!

Gyas doet pas sinds 2005 mee aan de Varsity, men vond het een wedstrijd van niks; midden in het weiland, niet strak georganiseerd en rotwater. Op een ALV in 2004 heb ik de vereniging ervan overtuigd dat er echt hard geroeid wordt en dat je daar als roeivereniging dus bij wil zijn en je wil meten met de rest. In Nederland zijn er maar enkele momenten dat er echt hard geroeid wordt, naast de Varsity de afgelopen jaren eigenlijk alleen het NK klein.
In Groningen is de spoeling dunner dan op de Amsteldijk, dus tweede plekken worden afgewisseld met stranden in de voorwedstrijd. Dit jaar was de laatste kans, JWG liet in het najaar in Boston zien nog steeds te kunnen roeien en mocht volgens de regels voor de laatste keer meedoen, dus de hele jool werd geregeld. Leden boden 150 fusten en 200 man waren in Houten aanwezig. Er is in vijf jaar veel veranderd op Gyas.

De finale:
Na een schandalig slechte voorwedstrijd wisten we dat het goed zat, zoveel ervaring aan boord, dan gaat het goed als het moet. Flitsend uit de start, voor het eerst ooit lag Gyas aan de leiding. Richting de kilometer weten we dit niet vast te houden en dus weer een tweede plek. Ontgoocheling alom!

Redenen zijn er genoeg te vinden, maar ik hou niet van excuses zoeken. Er roeide een ploeg beter, vooral strakker en meer samen. Dus een terechte winnaar!
Conclusie: Gyas heeft twee maal (2009 en 2011) met de beste ploeg en de beste individuele roeiers aan de start gelegen, maar niet gewonnen. Daarvoor moeten we de Varsity langer dan zeven dagen per jaar belangrijk gaan vinden!

Rogier Blink, Gyas