1995. De EU en Israël tekenen een samenwerkingsverdrag, en dat zonder referendum. Veearts Karel van Noopen wordt nabij zijn huis geliquideerd door de hormonenmaffia. En als dat nog niet erg (en obscuur) genoeg is, begint SBS6 ook nog eens met het uitzenden van televisieprogramma’s. Een rampjaar. Te midden van deze misère wordt er ook nog geroeid. Dit is Andere Tijden Varsity.

Als ik u vraag: heeft Euros wel eens de Varsity gewonnen? Dan zegt u waarschijnlijk: Euros? Wat is dat? De opvolger van de gulden? Inderdaad. Maar het is ook een roeivereniging uit Enschede. U begint te lachen en beschimpt de vereniging uit het verre oosten. Dat is onterecht. In 1995 geschiedt namelijk ‘Het wonder van Enschede’ en het lelijke eendje verandert dat jaar in een prachtige zwaan: Euros wint de Varsity. George van Iwaarden was onderdeel van deze (trans)formatie. Hij zat in de enige winnende Oude Vier uit de geschiedenis van Euros.

Zijn palmares op het water is aanzienlijk. Naast het winnen van de Varsity heeft hij in de twee zonder deelgenomen aan twee Olympische Spelen, in Barcelona (1992) en in Atlanta (1996). In de Holland 8 won hij op het WK in 1994 een zilveren medaille. We vroegen hem het gevoel van de historische overwinning van Euros te beschrijven. Jarenlang werden de roeiers uit het oosten onderdrukt door de Randstad, is het niet? Was ’95 het licht aan het einde van een hele lange tunnel? Jarenlang zwoegen betaalde zich uit, David versloeg Goliath en zijn neven. Hoe voelt zo’n verlossing?

‘Hoe de ‘Varsity’ leeft bij Euros? Ik heb geen idee. Ik roeide altijd bij de Amsterdamse burgervereniging RIC. Een half jaar ben ik lid geweest van Euros omdat ik graag een keer de ‘Varsity’ wilde roeien. In de winter van ‘94 zat ik voor de Holland 8 in een twee zonder samen met Niels van Steenis.  We raakten aan de praat over dat het leuk zou zijn om de ‘Varsity’ een keer te roeien. Niels wilde graag winnen en we keken naar de mogelijkheden, dus ik heb vanuit Amsterdam gastcolleges gevolgd in Enschede en zo kon ik de ‘Varsity’ roeien.

We hadden twee man vanuit de Holland 8 (Niels van Steenis en George zelf, red.), Joris (Loefs, red) uit de scullselectie en de boeg werd geselecteerd door een aantal baantjes te roeien. Arne (van Eupen, red.) bleek gedurende die ene selectiedag steeds het snelst. Toen was de Oude Vier rond. We hadden vervolgens maar één week om te trainen.

In die week voor de ‘Varsity’ kwamen er mensen naar Euros om het gebouw onder te kalken; dat we maar beter weg konden blijven. Toen wisten we dat we de juiste keuze hadden gemaakt.”

Het is een wedstrijd waar je je eigenlijk niet op voor kunt bereiden. Als je op het water komt, blijkt het anders te klotsen dan je denkt. Het is ook maar een rare afstand.

Voor de finale hadden we al voorspeld dat we in baan zeven terecht zouden komen, de ongunstige buitenbocht (daar klotst het water het hardst red.). We dachten dat het geen eerlijke loting zou zijn. Of dat uiteindelijk ook zo was, weten we niet zeker, maar we zaten in baan zeven. We hebben één ding afgesproken: als we uit de bocht komen, moeten we voorop liggen.

We zijn ongelofelijk hard gestart en we kwamen als eerste uit de bocht. Ik weet eigenlijk niet zo goed meer hoe we over de streep kwamen, of er een kanon was. We wisten niet eens waar de finish was maar we wonnen toch.

Euros had geen historie in het starten op de ‘Varsity’, en dat is ook niet zo gek, want het is geen corporale vereniging. Bij de corporale verenigingen leeft het misschien meer, die bouwen er meer naar toe. Wij deden mee om te winnen, niet omdat de historie het ons vroeg. Als ik de ‘Varsity’ dat jaar niet gewonnen had, had ik het niet nog een keer geprobeerd.’

Veel corporale verenigingen waren niet blij met de overwinning van Euros. Er werd gevreesd voor een ‘slecht feest’ zoals Orca dat een paar jaar eerder had gegeven (niet de woorden van de redactie red.) Maar Enschede pakte het anders aan, een grootse kroegjool was het gevolg. Iets te groots. Euros was na het feest namelijk op een haar na failliet…