Morgen komt het nieuwe Varsity Magazine uit. Speciaal voor deze editie worden er deze week 4 artikelen uitgelicht die voor de top 3 van vorig jaar: Njord, Triton en Nereus wellicht bekend zullen voorkomen. Voor vandaag koploper in de Stand der Overwinningen en winnaar van vorig jaar Nereus. Een stuk over toproeier Robert Lücken, winnaar van drie Varsity blikken, waarvan twee in de Oude Vier en één in de… Lichte Beginnelingen Vier Met. Tekst door Tjerk Gualthérie van Weezel, beeldmateriaal door Merijn Soeters.
Ben je geen oud-lid van een aangesloten vereniging? Stuur je gegevens naar hoofdredacteur@varsitymagazine.nl, zodat we je volgend jaar (hopelijk) wel van een fysiek exemplaar kunnen voorzien!
HOE EEN BONENSTAAK EEN BEER WERD (NEREUS)
In familiekring worden er begin deze eeuw regelmatig grapjes gemaakt over het uitzonderlijke uiterlijk van de spichtige tiener Robert Lücken. “Heb je gehoord dat Robert uit het raam is gewaaid? Mama klopte de lakens uit, maar hij bleek er nog tussen te liggen.” Vijftien jaar later is Lücken een van de succesvolste zware roeiers van Nereus en Nederland. Slagman van de bronzen Holland Acht, met een wereldtitel in de vier-zonder en twee Varsityblikken op zak. Met zijn afgetrainde lijf van 95 kilo is hij een beer van een vent.
De wonderbaarlijke metamorfose van Robert Lücken begint in augustus 2004, als de 18-jarige eerstejaarsstudent binnenwandelt bij de A.S.R. Nereus. Een kromme bonenstaak van 1.98 meter en 68 kilo, leptosoom de luxe.
Zijn slungelige postuur is mogelijk het gevolg van zijn gebrekkige lunchmoraal op de middelbare school, denkt Lücken zelf. “Ik at niet altijd braaf mijn boterhammetjes.” Ook het feit dat hij zijn vrije tijd vooral doorbracht met het lezen van boeken, heeft vermoedelijk niet bijgedragen aan enige puberale killerbodyvorming. “Ik las alles. Lord of the Rings, romans. Ik voetbalde ook wel fanatiek, maar daar kon ik geen ruk van. Ik rende alleen als een dolle achter de bal aan.”
Vader Paul Lücken gelooft niet in het verhaal over te weinig eten. “Als je zag hoe hij ’s avonds zijn bord vol schepte…” Hij ziet het voormalige uiterlijk van zijn zoon vooral als een genetische kwestie. “Robert was laat met groeien, lang hoorde hij niet tot de langsten van zijn klas, pas toen hij 16 werd schoot hij echt de hoogte in. Bovendien: wij zijn thuis allemaal mager.”
Binnen de familie maakt niemand zich dan ook zorgen over het gewicht Robert. Wel over de ongezonde houding die de snelgroeiende tiener erdoor ontwikkelt. “Wij hadden vaak commentaar op hem als hij weer op de bank hing met zo’n rond ruggetje, afhangende schoudertjes en dan zo’n naar voren gebogen nekkie. Robert vond dat maar irritant.”
Het is mede op advies van zijn vader dat Robert zich bij Nereus aanmeldt. “Ga sporten en zorg dat je wat leuke mensen om je heen hebt,” zei hij. Als hij tijdens de intreeweek het balkon aan de Amstel op wandelt, wordt hij aangenaam verrast door de mooie vrouwen en de goede sfeer rondom de barbecue. In de weken die volgen raakt hij ook geïnspireerd door de aanwezigheid van toproeiers, en met name door coach Diederik Simon.
LAAT HET DAN TOCH GEBEUREN, LAAT HET DAN TOCH ZO ZIJN (TRITON)
November 2016: de Oude Vier van Triton komt richting de start van de Novembervieren onder de Berlagebrug door en wordt aanschouwd door Nereus-coach Diederik Simon. Hij concludeert dat deze vier toch een stuk beter is dan hij dacht. Hij besluit dat zijn vier, die hier direct achter start, het gat bij de start wat groter moet laten dan bedacht. Dit is niet erop en erover. Nereus eindigt als derde, Triton op de tweede plaats, achter een combinatieploeg.
Vanaf nu worden de twee jonge honden uit deze boot een half jaar door twee routiniers op sleeptouw genomen. Wat een geweldige ervaring om als onervaren jongens mee te mogen roeien met twee gelouterde Olympiërs. Het belangrijkste dat ze geleerd hebben is rust. Meer tijd nemen tussen trainingen, slapen tussen trainingen door, waar wel energie in te stoppen. Rust is een terugkerend thema. Nooit in 21 jaar Varsity Magazine hebben we zo’n rustige en bescheiden groep jongens gezien.
In die Triton-vier zit onder andere Jacob van de Kerkhof. Twaalf maanden voor de Novembervieren van 2016 zat hij nog in een afroeiploegje. Een half jaar later wordt de Oude Vier van Triton als enige mogelijke bedreiging voor Nereus gezien. De vier komt sloom uit de start, niet hun specialiteit, vaart een solide middenstuk en zet voor de tribunes een fenomenale eindsprint in die de muur van geluid doet aanzwellen tot grote hoogte. Triton wordt tweede op 1,08 seconde.
Een paar uur later is de selectie voor 2018 bekend. Routinier Kaj Hendriks heeft de twee nieuwelingen gedreigd dat ze het niet moeten wagen te stoppen met roeien. Dat waren deze twee al niet van plan. 365 dagen hebben ze om de winst voor te bereiden. Ze starten met het wegdrinken van de kater.
November 2017: De Nereus bemanning stapt rechtsreeks vanaf het Amsterdam Dance Event de boot in, Triton wint de Novembervieren. Het eerste blik voor deze ploeg. Maar nog zeker geen garantie voor winst in Houten.
Op de dag dat Sven Kramer, na vier keer proberen, weer geen goud haalde op de Olympische 10 kilometer spreken we de jongens van de Oude Vier van de U.S.R. Triton. Die ene medaille die maar niet wil lukken bij Kramer waar al het andere wel lukt. Hendriks had er ook meteen aan gedacht. Het bracht Kramer de gunfactor waardoor heel Nederland vandaag even het werk neerlegde om te zien hoe hij schaatste. En hoe hij faalde. Was het de druk? Kun je iets te erg verlangen? De symboliek was onmiskenbaar. Want als er één vereniging de algemene gunfactor heeft, dan is het de U.S.R. Triton. En als er één vereniging snakt naar een nieuwe overwinning, dan is het de U.S.R. Triton.
LIEVER NIET OP ZONDAG (NJORD)
Bij weinig roeikenners zal meteen een belletje gaan rinkelen bij de naam Robin van Keeken. Onterecht, want de boomlange roeier van Njord kwam uit op internationale toernooien en werd in 2008 zelfs nationaal kampioen in de skiff. Een bijzonder knappe prestatie, niet in het minst omdat hij vanwege zijn geloof slechts bij uitzondering op zondag roeide.
(…)
Bij een volgend diner gingen de broers van Keeken weer op die plek zitten. Pogingen om hun borden over te slaan als de biefstukken langskomen, mislukken. “Mijn broer pakte de vork van het dienblad en stak die razendsnel in de verschillende stukken vlees om die vervolgens allemaal op ons bord te leggen. Iemand probeerde dit te verhinderen, waardoor hij per ongeluk keihard in diens hand stak. Ik kan me nog goed herinneren dat ik hem stomdronken van iedereen moest wegtrekken en hem naar buiten moest dragen.”
(…)
Roeiend wordt de broeder-twee geen enorm succes. “We konden prima in het veld meekomen, maar als eerstejaars het Overgangsveld winnen was te hoog gegrepen. Nieuwelingen konden we niet starten, omdat dat op zondag werd verroeid.” Zijn broer stopt er na dat seizoen mee, maar Robin heeft de smaak te pakken. “Ik wilde skiffen, maar als je zag aan wat voor eisen ik moest voldoen, werd je al gek. De Vechtrace in een oefenskiff starten bijvoorbeeld.”
(…)
In 2008 is Van Keeken op zijn best. Hij wordt nationaal kampioen voor grote namen als Braas, Siegelaar en Klem en skifft bij de Holland Beker – dit keer wel op zondag – zelfs naar een fabelachtige tijd van 6:53. Toch komt hij niet in aanmerking voor een plek in de olympische Holland Acht die halverwege het seizoen gedeeltelijk wordt herzien.
